دین را مجموعهای از آموزه ها و دستورهایی تعریف کرده اند که خداوند از راه پیامبران برای هدایت بشر فرستاده است. این آموزه ها شامل سه بخش باورها ، اخلاقیات و احکام است .
دین داری نیز عبارت است از پای بندی فرد به دین پذیرفته خویش. این پای بندی در مجموعه ای از باورها، احساس ها، کارهای فردی و جمعی که گرد خداوند (امر قدسی) و ارتباط ایمانی با اوست، سامان می پذیرد.
افکار عمومی عبارت است از برآیند گرایش ها و قضاوت های ذهن افراد یک واحد اجتماعی، اعم از گروه، جمعیت، اجتماع یا جامعه نسبت به یک جریان، فرد، سازمان، رویداد، پدیده یا حکومت. به هرحال این دیدگاه افکار عمومی در جمع شکل می گیرد اما حاصل جمع افکار منفرد نیست. به عبارت دیگر افکار عمومی ابراز عقیده در یک مسئله مورد اختلاف است . حاصل جمع افکار فردی نیست، بلکه کنش متقابل فردی و گروهی است که می توا آن را یک تولید اجتماعی نامید.
در پیدایش افکار عممومی عمل آگاهانه، وسایل ارتباط جمعی، احزاب وتشکل های سیاسی و شخصیت ها، رهبران مرئی و نامرئی، همچنین سنت ها، پیش داوری ها، نگرش ها و تجربه های فردی و گروهی موثرند. به علت پیچیدگی های افکار عمومی از نظر تنوع نگرش ها، عقاید و ایدئولوژی ها و احساسات شناخت آن در سطح کلان برای دولت ها و در سطح خرد برای روابط عمومی ها در سازمان های مختلف ضروری است.
افکار عمومى، بازتاب افکار خصوصى افرادى است که دور هم گرد آمده اند تا بر پایه مشترکات اندیشه ها و خواسته ها، و از طریق گفتمان به یک انسجام و وحدت برسند و به خواسته هاى خویش جامه عمل بپوشانند.
*****نتیجه گیری شخصی:
دین به عنوان یک عامل مهم در زندگی اجتماعی میتوانند به یک پدیده برای شکل گیری وجهت دهی به افکار عمومی تبدیل گیردد.ارزش های نهادینه شده در هریک از ادیان خود پتانسیل شکل گیری موجی از افکار عمومی را دارند و میتوانند در زمان خاص ظهور کنند.برای مثال موج جدید اسلام ستیزی دراروپا افکار عمومی کشورها رادر خصوص دین اسلام تحت تاثیر قرار داد ونامه رهبر انقلاب به جوانان اروپا نیز موج دیگری از افکار عمومی را در داخل وخارج کشور ایجاد کرد .پس دین میتواند در زمان ها ومکان ها وشرایط خاص سیاسی اجتماعی وفرهنگی اشکال مختلفی از افکار عمومی را ایجاد کند.